ท่อมีตะเข็บ
เหมาะสำหรับการใช้งานที่ต้องรับความดันไม่สูงมากนัก เพราะกรรมวิธีการผลิตจะใช้วิธีการเชื่อมรอยต่อให้ติดกันกลายเป็นท่อ ซึ่งมีโอกาสที่จะเกิดรอยแตกตรงส่วนที่เป็นรอยต่อได้ โดยวิธีที่นิยมจะเป็นการเชื่อมแบบ Electric Resistance Welding (ERW) เป็นวิธีการเชื่อมโดยอาศัยแรงอัด ในขณะที่ตะเข็บหลอมละลายด้วยความร้อนที่เกิดจากกระแสไฟฟ้า โดยไม่เกิดประกายไฟ ความต้านทานต่อกระแสไฟฟ้าจะทำให้ขอบของเหล็กร้อนแดงที่อุณหภูมิระหว่าง 1200 °C ถึง 1400 °C แล้วจึงกดอัดให้ตะเข็บติดกัน ท่อที่ผลิตด้วยวิธีนี้จะเป็นตะเข็บตรง (Longitudinal welded seam)
ท่อไร้ตะเข็บ
เหมาะสำหรับการใช้งานที่ต้องรับความดันสูง ทนความร้อนได้สูงเป็นงานที่ต้องการความปลอดภัยสูง กรรมวิธีการผลิตโดยทั่วไปจะนำเพลาตันไปให้ความร้อน จากนั้นเจาะทะลุเพลาตันให้เป็นรูกลวงและวิธีการขึ้นรูปท่อไร้ตะเข็บจะแบ่งออกเป็น 2 วิธี คือ
- การขึ้นรูปท่อไร้รอยต่อเเบบเย็น
การขึ้นรูปเย็นเป็นการทำให้วัสดุเกิดการเปลี่ยนรูปร่างชนิดถาวรในสภาวะอุณหภูมิต่ำโดยไม่ทำให้เกิดผลึกใหม่มีข้อดีคือชิ้นงานจะมีผิวที่เรียบสะอาดและเงามีขนาดที่ค่อนข้างเที่ยงตรงและมีความแข็งแรงมากกว่าเดิมส่วนข้อเสียของการขึ้นรูปแบบเย็นคือจะเกิดความเค้นและความเครียดมากในเนื้อวัสดุและเกรนของโลหะเกิดการแตกหักได้ง่ายโดยวิธีการขึ้นรูปเย็นสำหรับท่อสามารถแบ่งได้ 2 วิธีคือการรีดเย็น (Cold Rolling) และการดึงโลหะ (Cold Drawing)
- การขึ้นรูปท่อไร้รอยต่อเเบบร้อน
การขึ้นรูปร้อนเป็นการทำให้วัสดุเกิดการเปลี่ยนรูปร่างในสภาวะอุณหภูมิที่สูงกว่าอุณหภูมิในการเกิดผลึกใหม่ แต่จะต่ำกว่าอุณหภูมิในการทำให้เกิดการหลอมของวัสดุนั้น ๆ มีข้อดีคือสามารถกำจัดรูพรุนภายในเนื้อวัสดุออกทำให้โลหะมีความหนาแน่นมากขึ้นสารมลทินภายในเนื้อโลหะจะแตกตัวกระจัดกระจายทำให้เม็ดของโลหะมีขนาดเล็กลงและสมบัติเด่นต่าง ๆ ของโลหะจะดีขึ้นและมีลักษณะเป็นเนื้อเดียวกันมากขึ้นส่วนข้อเสียของขบวนการขึ้นรูปแบบนี้คือเกิดออกไซด์ที่บริเวณผิวชิ้นงานเกิดสะเก็ดกับผิวชิ้นงานทำให้ได้ผิวออกมาไม่สวยและไม่สามารถควบคุมขนาดของชิ้นงานได้เนื่องจากการขยายตัวและหดตัวของโลหะเมื่อได้รับความร้อน
